Dit voorjaar ondertekenden grondeigenaren, gemeenten en Landschap Erfgoed Utrecht de afspraken voor het behouden en beheren van het Eendenkooienpad. Dit betekent dat mensen kunnen blijven genieten van een wandeling over dit mooie pad dat IJsselstein en Montfoort met elkaar verbindt.
Het Klompenpad langs drie eendenkooien is een wandeling van zeventien kilometer. Hoogtepunten op de route zijn naast de eendenkooi die nog in gebruik is, het jaagpad langs de Hollandse IJssel en de Tiendweg, deze kade is kenmerkend is het veenweidegebied. De wandelroute loopt ook door IJsselstein en Montfoort met mooie historische kernen.
Bij de ontwikkeling en het onderhoud van het Eendenkooienpad zijn verschillende partijen betrokken; gemeenten, grondeigenaren, vrijwilligers, de provincie Utrecht, Staatsbosbeheer, Hoogheemraadschap de Stichtse Rijnlanden en Landschap Erfgoed Utrecht. Wij spraken met een aantal mensen over hun liefde voor het gebied en het Eendenkooienpad.
Oer-Hollands landschap
Wethouder Kees Geldof van IJsselstein heeft Economische zaken en Recreatie en toerisme in zijn portefeuille. Het Klompenpad trekt volgens hem vele wandelaars en laat mensen genieten van het mooie buitengebied. Mensen kunnen kennismaken met de geschiedenis én het historische centrum van de stad bezoeken.
‘Het Klompenpad is een prachtige combinatie van natuur, cultuur, historie en gezelligheid. Het wandelstuk tussen de Voormolen en Jachthaven Marnemoende vind ik erg mooi. Het is er heerlijk stil en je hoort er alleen de natuur. Je beleeft er serene rust met het water dat kabbelt in de Hollandsche IJssel en uitzicht biedt op het oer-Hollandse landschap.’
Natuurbeleving
Vrijwilligers Jan Kromwijk en Wilma Rison inspecteren het pad twee keer per jaar. Jan is ook eigenaar van Jachthaven en restaurant Marnemoende bij het startpunt van de route. Hij is mede-initiatiefnemer van het Eendenkooienpad.
Wilma Rison: ‘Ik zet mij graag in voor natuurbehoud; ben landschapsonderhoud vrijwilliger en help ook mee de Eendenkooi onderhouden. Het keerpunt in de Hollandsche IJssel, nabij de bebouwde kom van de gemeente IJsselstein vind ik een heel mooi punt.’
Jan Kromwijk: ‘Het mooiste element van de Klompenpad route vind ik de Eendenkooi zelf, bij de kade van de Noordzijde kadewetering. Vooral het buiten zijn, de natuurbeleving en het historisch landschapselement vind ik van grote waarde.’
De weidsheid in het landschap
Wethouder Ivo Ten Hagen van de gemeente Montfoort vindt vele plekken rond het Eendenkooienpad mooi. De grootste waarde van het gebied en het pad zit voor hem in de combinatie van natuur en cultuur.
‘Wat is nou niet mooi?! Ik denk bijvoorbeeld aan de mooie oude Tiendweg met de mooie kadebegroeiing van wilgen en de fijn getakte essen. Of het Kasteelplein met de oude bebouwing en restaurant ‘De Heeren van Montfoort’ kun je onder de eeuwenoude kastanje iets eten of drinken. Of het Blokland met de eeuwenoude lintbebouwing waar je de sfeer van vroeger bijna ruikt. En natuurlijk het pad door de polder langs de eendenkooien waar je de weidsheid van de mooie polders ervaart.’
Eén met de natuur
Aad Hoek is coördinator van het Eendenkooienpad. Eén zijn met de natuur is voor hem erg belangrijk. Een leuk detail vindt hij dat in IJsselstein het toren-pad precies in het verlengde is aangelegd tussen de toren van IJsselstein en de toren van Montfoort.
‘Ons Eendenkooien Klompenpad heeft veel mooie plekken; de Tiendweg, het jaagpad langs de Hollandse IJssel en de Noordzijdse Kadewetering achter de eendenkooi. Op alle drie de plekken waan je jezelf helemaal in de natuur, weg van alle dagelijkse drukte.’
Eendenkooien: al vier eeuwen een succes!
Een eendenkooi is een waterplas waar bosjes omheen liggen. De plas is ingericht met vangpijpen om eenden in te vangen, die werden vroeger voor consumptie gebruikt. Om de eenden de vangpijp in te lokken, maakt de kooiker gebruik van tamme eenden, voer en zijn kooihondje die tussen de rietschermen doorloopt, voor de eenden uit. Omdat de eenden erg nieuwsgierig zijn, volgen ze. De kooiker blijft achter de schermen verborgen en houdt tevens een smeulend turfje bij zich om zijn mensengeur te verbergen. Als de eenden een eind de vangpijp in gezwommen zijn, laat de kooiker zich zien en vluchten de wilde eenden naar het einde van de vangpijp, waar ze alleen nog maar het vanghokje in kunnen. Lees meer over eendenkooien en hun geschiedenis op verhalenplatform UtrechtAltijd.
Fotografie door Allard Willemse
Honden verboden